ආඩම්බර කඳුළු බින්දු

ආඩම්බර කඳුළු බින්දු ළඳුනි ඔබම තියා ගන්න
මන්දාරම් වැහි ලිහිණිය මට කියනවා එපා ගන්න
සාඩම්බර කඳු වලල්ල හන්තානේ හැඩ කරන්න
ඇන්දානම් බොඳ සිතුවම් සොඳුර ඔබම තියා ගන්න

නාඩන් බොළඳියේ කියා රෝස කොපුල්තල සිඹින්න
නෑ දැන් අවසර පුරසඳ මගේ ලයේ හොවා ගන්න
මංගල තැල්ලක් දවටා ඔබෙ මුහුණේ හැඩ බලන්න
ඔහුටම ඉඩ දී ළබැඳියේ මගෙ සිහිනය මටම දෙන්න

අෂ්ටක ගී මැද්දේ දෑගිලි...... රන් මුදු පලඳවන්න
මස්තක පෝරුවේ නැග්ගේ කොහොමද කියලා අහන්න
ළඟට ඇවිත් මල් නැකතේ ඔබෙ කුලගෙට ගිනි තියන්න
මගට වෙලා හිටියට මනමාලියේ නුඹ බිය නොවන්න

පොසොන් සඳ

මිස්සක පව්වෙන් නැග එන දම් හඬ
ඇසේ ඇසේ මගෙ සවන පුරා
හිස් අවකාසේ පුරා රැව් දිදී දිදී
ඇසේ ඇසේ මිහි මඬල පුරා

වසන් කරන් සිත් සතන් කෙලෙස් මල්
නසන්න හොඳ කල් එළඹෙන්නේ
පසන් කරන් සිත් සතන් බොදු බැතින්
පොසොන් සඳයි අර නැග එන්නේ

නිවන් වලාවයි මහා මේරුවේ
ගැටී ගැටී අර නැග එන්නේ
ගිමන් නිවාලන දම් වරුෂාවයි
ලක් දෙරණේ අද විසිරෙන්නේ

මිහින්තලාවයි මහමේව්නාවයි
අම්බස්තලයයි සුදිලෙන්නේ
ගුවන්තලාවේ මහින්ද මහ සඳ
කරුණා දිය බිඳු වස්සන්නේ

සොලොස් කලාවයි සම්බුදු මහිමයි
විශ්කම් දෑතින් නිමවෙන්නේ
ගමයි පන්සලයි වැවයි දාගැබයි
බොදු දන හදවත් සනසන්නේ

සංසාර ගංදෑල සිට ලියමි

ගං දෑල සුන්දරයි සොඳුර නුඹ උන්දාට
රන් තලිය හැඩ කරයි නිල් දියට වැටුනාම
සැන්දෑව එන්නෙපා කඳුළු පිරි නෙතඟුලට
මං ගාව නැති නිසා තවම ඔය නිල් දෑස

නිල් ගුවන සරසසවා වැහි පබළු රැගෙන එන
පිල් විදා නටන රණ මයුරියේ ඔබ තුටින
සිල් බින්ද වරද මේ රැයෙහි සිහිපත් කරන
විල් තෙරම කළඹවා වැහි කඳුල පතිත වින

දෙව්පුදට හැමදාම මල් මාල ගෙතුවාට
සඳ තාම ඇයි නාවේ දෙටගමුව වැව ලඟට
ගෙව් පවට පෙරදාක කළ වරද නොසිතාම
බිඳ දමා ඇයි ගියේ මගේ දුක්බර හිතට

කප් සියක් කල් බලා ඉන්න බෑ සිත දරා
රත් පියුම් පෙති සැලී වැටෙන හැටි බලා බලා
කප්පරක් පෙම් පැතුම් නැගෙන හැටි බුර බුරා
රත්තරන් ඉන්න බෑ නුඹෙ සුවඳ සඟවලා

මල් පාර අද නෑ

මල හිරු බැස යන සැන්දෑ යාමේ
මතකද පෙම් බස් මිමිණූ උයන් තෙර

සයුරු තෙරින් පිස ආ නල සළ‍ඟේ
ඔබෙ කෙහෙරැලි මගෙ වත සිපගයි

තනා එදා අපි මනෝ මන්දිරේ
සැදූ කුළුණු බිම වැටී කිමැයි

මගේ හදවතේ ගැඹුරුම තැනදී
ඔබෙ සෙනෙහස මට පිටා පා යයි

ඔබේ වදන් වැල් අමුණා මා ලියූ
කවියේ පදවැල් මැකිලා යයි

මතකය බොඳවී යන්න ලඟයි
සැමරුම් නැති කර ගන්න දුකයි

සිව් වසරක් ගෙවී ගියා

අරුණැල්ලේ පිනි පලස් පුරා
පවනැල්ලේ සිරි අසිරි දරා
හසරැල්ලක් මුව මඩල පුරා
ඉපනැල්ල්ලෙන් ආ සුවඳ සරා

මල් පාරේ මල් සුවඳ සොයා
සෙව්වත් සරසවි උයන පුරා
සංසාරේ සෙව් පැතුම් සොයා
ගන්නට බැරි විය හිතේ දරා

සිත හිරි වට්ටන නෙතු නොවසා
ඉන්නට බැරිද කියන් පවසා
හදවත ගස්සන සොඳුරු දොසා
ඉන්නට නොකියා බැරිද මුසා

සිහින පැතුම් මල් පොදි අහුරා
ගව්සිය දුර ඔබෙ පැතුම් සොරා
ගන්නට ආ පෙර මග අහුරා
සරසවි සිව් වස ගෙවී ගියා

සුදු මල් යට

මුර කවුළුව දෙස බලා
ඔබ එන මග පුල පලා
රිද්මෙට හද සැරසිලා
ඉන්නට බෑ තව බලා

පුර සඳ අර හිනැහිලා
ඔබය කියා රැවටිලා
මල් පාවඩ අතුරලා
බලා හිඳිමි රෑ වෙලා

මුදු සුවඳක පැටලිලා
රුදු රකුසෙකු වෙස් වලා
ලෝ දහමට නතු වෙලා
සුදු මල් යට සැඟවිලා

ගුරු තරුවක සැඟවිලා
දුරු කර ගණඳුරු වලා
මරු කතරේ වූ මුලා
මා හද සුවපත් කලා

තක්සලාව

මුනු මුනු වදන් මුළු මුළුවල
ඇමිණෙනවා
දිලි දිලි නුවන් මුතු මුතු සේ
දිදුලනවා
සුළු සුළු රැවුම් හරි හරියට මතු
වෙනවා
පුළු පුළුවන් ලෙසින් සැලි සැලි
හමු වෙනවා
අරලිය මල් කැකුළු තැන තැන
විසිරෙනවා
තුරුලිය හොරෙන් පිනි පිරි මල්
රැකදෙනවා
පිටු පිටු අතර පෙම් ගී වැල්
ලියැවෙනවා
දුටු දුටුවනම නෙතු පියවිලි
සැරසෙනවා
යුතු මතු වැඩ සිප්හල තුල
සැඟවෙනවා
සිත නතු කර ගත නොහැකිව
ලතවෙනවා

මගේ හුස්ම රැඳී ඇත්තේ මේ කවි තුලය

මගේ හුස්ම
රැඳී අත්තේ
ඔබ ඉතිරි කළ
මතකයේ නොවේ
නුඹ නිසා මසිතේ
උපන්
තනුවක් නැති
කඳුළු වියලූ
මේ කවි තුලය

මගේ හදවත
වෙලී ඇත්තේ
නුඹ කියා දුන් ආදර
මතකයේ නොවේ
වරින් වර මසිතේ
රජ කරන
නුඹ රැඟුම් පෑ
හොල්මන් තුලය

මගේ පන නල
රැඳී ඇත්තේ
නුඹ උරුම කර දුන්
විරහ ගීයේ
රිද්මයේ නොවේ
නුඹ නිසා මසිතේ
ඉතිරි වූ
ආත්ම ශක්තිය තුලය

සිහින හොරු අරන් රහසේ

මීන නුවන් යුග අතරේ
නීල තඹර පෙති දිලිසේ
පාට සිඳුනු ආකාසේ
සිහින හොරු අරන් රහසේ

මානවිකා සිත් අහසේ
තාරුකා අතර සැඟවේ
නාඳුනනා තුනු සපුවේ
සෙනෙහස් කවි පද ගෙතුවේ

සීත සඳුන් නල රැල්ලේ
වියැළී ගිය කඳුලැල්ලේ
සොයමි ඔබ පිදූ සෙනෙහේ
අතීත සැමරුම් අතරේ

සිත් අහස

හිස්ම හිස්
ආකා‍සය වගේ
මගේ හිත
සුසුම් හඬ
අසන්න
විහ‍ඟෙකු වත්
නැති