සොඳුරු සරසවි අසපුව
සරසවි ජීවිතය සුන්දර මතකයක් පමණක් නොවේ. සොඳුරු යෞවණය ජීවය ලැබූ ඒ අසපුව මගේ හිතේ කවිකම පිළිසිඳ ගත්තා. එහිම උපන් කවි සිත අද කෙතරම් වැඩිවියට පත්ව ඇත්දැයි අදහා ගත නොහැක.සතුටකි. මිහිරකි. මවුනි ඔබ ඇකයේ සිට මැවූ සිහින බොඳවී විසිරුනා නොවේ මල් පල දැරුවා පමණි. ආයුබෝවන් රුහුණු සරසවි මවුනි ගරු.!
Wednesday, May 5, 2010
ලෙච්චමීට රෑ සඳ පාළුයි
මේ ලැයිම් කාමරේ හරි ශීතයි
ඉස්ටෝරුවේ මුර කවුළුව ඈතයි
සෙල්ල දොරේ හිත ගිනි උහුලයි
ලෙච්චමීට රෑ සඳ පාළුයි
තේ දල්ලේ කහට දෑතේ පුසුඹයි
ගිනි අව්වේ සැරට පුසුඹ මැකී යයි
මීදුම් සළු ගත තවරා එයි
මුළු පස්සර කඳු වැටියම නිසලයි
පොට්ටු තැබූ නලලත සිනිඳුයි
කොපුල් පුරා කඳුළු හැඩ කරයි
රටා පැදුර තනිව හූල්ලයි
මාරිමුත්තු කෝවිල නිහඬයි
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ඔබෙ ලැයින් කාමරේ උනුහුම් කරන්න...
නෙලන තේ දලුවල රසය මටත් විඳින්න....
ඒන්ෙන් කවදාද කියන්න
Post a Comment