පන්සිය පනස් වස් පෙරුමන් පුරා ගෙන
දන්සිල් බවුන් වඩමින් මල ගසා ගෙන
දස පින් ක්‍රියා කර සසරේ තැනින් තැන
පස් මහ බැලුම් බලමින් මෙහි නතර වින
සත් හට සෙත් සදන සිරිමත් කිඹුල් වත
සත් පියුමන් මතින් සුර බිළිඳුන් විලස
මෙත් සිත පතුරුවාගෙන මුළු ලොව දසත
බෝසත් දිවාකර වැඩියා මේ දියත
රම්‍යයි සුරම්‍යයි සුබ මාළිගාවල
ගින්නක් වගේ නිතරම ඇවිළුනා හද
තණ්හා රති රඟා රඟනා අනඟ රඟ
දුටුවද නෙක රැඟුම් නොසැලුනා හද
මුව කුලයේ සිටන් ආලයේ වෙලී ගෙන
මේ බවයෙත් එකට ආවත් බැඳීගෙන
සිව් පෙර නිමිති දැක ඇයවත් දමා හැර
අබිනික්මන් කලා අදිටන් දරා ගෙන
පුර සඳ දිලී දිලී නුබ ගැබ පලාගෙන
වැඩි සඳ සිලී සිලී බෝපත් වැළඳගෙන
මරසෙන් පරදවා තුන් ලොව දිනා ගෙන
ගණඳුරු දුරු කලා හිමි සඳ මෙලෝතල
පවසට පැන් පොදක් ලෙස අමරස බෙදා ගෙන
සදහම් සයුර සිව් දෙසටම ගලා ගෙන
දිවැසට පෙනෙන සැම සතහට කුළුණු ගෙන
හිමි සඳ බැස ගියා මොක් සැප ලබා ගෙන
No comments:
Post a Comment