සොඳුරු සරසවි අසපුව

සරසවි ජීවිතය සුන්දර මතකයක් පමණක් නොවේ. සොඳුරු යෞවණය ජීවය ලැබූ ඒ අසපුව මගේ හිතේ කවිකම පිළිසිඳ ගත්තා. එහිම උපන් කවි සිත අද කෙතරම් වැඩිවියට පත්ව ඇත්දැයි අදහා ගත නොහැක.සතුටකි. මිහිරකි. මවුනි ඔබ ඇකයේ සිට මැවූ සිහින බොඳවී විසිරුනා නොවේ මල් පල දැරුවා පමණි. ආයුබෝවන් රුහුණු සරසවි මවුනි ගරු.!

Wednesday, November 3, 2010

කතරගම රුමතිය (ප්‍රේමවතී මනම්පේරි)


සඳ සාවී හැඬුවාද නෙත් රිදෙනකම්
සඳ වතුර උතුරාලා සිපගන්නකම්
කිරි වෙහෙර නෑවීලා ඒ දිය කඳින්
මිණි නදිය සැරසීලා නුඹටත‍් හොරෙන්

පේවීලා ආවාට නිල් මල් අරන්
මල් මාල ගෙතුවාද සුදු මල් වලින්
පූජාව සුරිඳුන්ට පුද දෙන්නනම්
ඔබ තාම ඇයි නාවේ මුරුතැන් අරන්

නොපෙනුනිද සුරිඳුන්ට දුක දිව් ඇසින්
මිහිතලයේ සඟවාපු මල් පොකුර උන්
නිහඬ වී සිටින්නේ අපෙ පින් අරන්
සුර ලොවට යැව්වාද මයුරාසනෙන්

2 comments:

avani said...

ස්වර්ණ කුමාර
කතරගම
එන්න සරසවි අසපුවට විඳගන්න සුමිහිරි මතකය...

වැදගන්නද විදවන්නද ස්ට්‍රයික් කරන්නද තමනුත් කාලා ඒදුක දැන දැන අනුන්ටත් රැග දෙන්නද???

එකෙන් එකා එකතුවෙලා හරි මේක සුමිහිරි තැනක් කරන්න පුලුවන්නම්.... අඩුම තරමේ තව අවුරුදු 10කින් වත් ඔය කියන විදියේ තැනක් වේවි.

එතකොට අපටත් කොච්චර සතුටුද?

ස්වර්ණ කුමාර said...

කැම්පස් තියෙන්නේ විඳවන්න නෙවෙයි.විඳ ගන්න ඒක නොදත් මෝඩයෝ ටිකක් ඒ පූජණීය තැනට ඇවිත් විනාශ කලාට හරමෝටම ගරහන එක වැරදියි