සීතයි සඳළුතල සඳ දිය ගලන රැයේ
දෑසයි ලයයි සේදින ඒ නිමල ජලේ
සෝකයි මාළිගා හිමි සඳ නොමැති රැයේ
ඒකයි ඇසළ සඳ ඇවිදින් යන්න ගියේ
බවෙන් බවේ ආවත් සුරතේ එල්ලී
රු‍වෙන් ඇලී ගිලුනා ඔබටම ලොල්වී
රුවන් මාලිගාවක මා අද තනිවී
රහල් කුමරු හා මා අද ඉකිබිඳිමී
සුවඳයි මිහිරි මතකය පෙම අතීතයේ
සුවදෙයි තවම සැතපුන සිරි යහන අපේ
සිදුහත් කොහිද ඔබ මා හැර යන්න ගියේ
මැදහත් මගදි මට පිහිටක් වෙන්න ප්‍රියේ
2 comments:
රුහුනු සරසවිය අද දින තිබෙන තැ න
පෙර මුඩු බිමකි,රෑ පල්හොරු ඉන් න
වැල්ලමඩම යන නමකින් හැඳින්වු න
සරසවි දේවි අද රුහුණට අරක් ගෙ න
සරසවියකින් බිහිවන යෞවන සිහි න
මුලු දිවියටම සලසයි සැනසුම සර න
මනස පුබුදු වෙයි දිවි පදනම් කර න
අමතක නොවේ කිසිදා සුන්දර සිහි න
මගේ සරසවි දිවියට වසර 45ක් ගෙවී ඇත. තවමත් මම ඒ ජීවිතයේ රස විඳිමි. ඔබට තෙරුවන් සරණයි
Post a Comment