ඉවසිය නොහැකි තනිකම

සිහිනෙන් හෝ මගෙ පැතුමන් ‍
සුලඟ සමග යාවේ නම්
ඔබේ ලඟට නෑවිත් මං
සුසුම් සමග පෑහෙන්නම්

කළුවර හිස් සිත් අහසේ
දිය ඇල්ලක් සේ පාවී
රටා මැවූ කඳුළු මැදින්
ගලාන යන්නම් සිත්සේ

නිල් අහසේ සඳ ඔබනම්
එහි තනි තරුවක් වෙන්නම්
දරා ගන්නම් බැරි තනිකම්
නුඹේ නමින් ඉවසන්නම්

හිමි නැති දා

අන්දර වැට ලඟ
ගින්දර උහුලන
සුන්දර රන් කඳ
අඳුරට බියවින

තල් වැට අද්දර
තරු කැ‍ට ගැන්නට
කල් ඇත හිමි සඳ
විල් තෙර සිඹින්න

සඳ දිය උතුරා
දෝරේ ගැලුවට
බඳ වට දවටා
ගන්නට ඔබ නැත

යශෝදරා

සීතයි සඳළුතල සඳ දිය ගලන රැයේ
දෑසයි ලයයි සේදින ඒ නිමල ජලේ
සෝකයි මාළිගා හිමි සඳ නොමැති රැයේ
ඒකයි ඇසළ සඳ ඇවිදින් යන්න ගියේ

බවෙන් බවේ ආවත් සුරතේ එල්ලී
රු‍වෙන් ඇලී ගිලුනා ඔබටම ලොල්වී
රුවන් මාලිගාවක මා අද තනිවී
රහල් කුමරු හා මා අද ඉකිබිඳිමී

සුවඳයි මිහිරි මතකය පෙම අතීතයේ
සුවදෙයි තවම සැතපුන සිරි යහන අපේ
සිදුහත් කොහිද ඔබ මා හැර යන්න ගියේ
මැදහත් මගදි මට පිහිටක් වෙන්න ප්‍රියේ