මතක මන්දිර

පෙර දිනයක මා නුඹගේ අත ගෙන
ඇවිද ගියපු මල් පාර අනන්තයේ....
නටබුන් නොවෙනා මතක මහල අද
අපේ නමින් ලියු ප්‍රේම පුරාවත
මකා දමා ඇත සංරක්ෂණ කර

බිතු සිතුවම්වල ඇඳුනු අපේ රෑ
මැකී ගොසිනි නව සුනු සායම් මත

පිය ගැට අභියස
පිපුනු නැවුම් මල්
අප එන මාවත
බලා සිටිනවද
රුහුනු කුමාරිය
හැර ගිය බව දැන
සරසවි අසපුව
හැඬුවද ඉකිබිඳ

බට නලාවේ සංගීතය
ගෙනෙයි සෝක ගී රාවය
විහඟ තුඩක අමුණා ගෙන
ගෙන යනු වස් දඬු රාවය
හැර ගිය මායාවිය වෙත

කැලැන්ඩරය සහ ජීවිතය

කාලය
වේගයෙන්
ඇදී යන
චක්‍රය.....
ලා බාල....
තරුණ....
මහළුන්....
ජීවිතය තොර තර....

කුවේණී

තම්බපන්නියට බට
රන් කුමරුනි විජය
සන්නාලියට ගණ රණ්
පැලඳුව රජිඳ
මන්ද හිමි සඳුනි
දොරකඩ තවම
වඩිනු මැනවි
මා ඔබගේ කුවේණිය
කටින කපු සේල ගෙන
ඔබෙ රුව සරසාලා
තුටින සපු මාල ගෙන
ඔබෙ ගෙල පලඳාලා
මිටින රුපු දනන් සිඳ
ඔබ රජ කරවාලා
සිටිමි නෙතු නොහැර
අග මෙහෙසිය වීලා
පරපුරේ එවුන් ගෙල
සිඳ බිඳ දමම්න්
සනුහරේ එවුන්
අතහැර දමමින්
අවරගිර නැගෙන විට
ඔබෙ පතිනිය වීමෙන්
පවර නිරිඳ එමි
ඔබ වෙත හිත් බඳිමින්

අනුරාගිනී
ඔය නෙතු වලින්
හෙලන රාගිනි මතින්
මගේ සියොලඟ
දැවී අළුවී ගොසින්
නෙතු පියන්
අඩකින් වසන්
මගෙ දැහැන්
නොබිඳින් ඉතින්
සඳ කැළුම්
හොරැහින් අවුත්
ගත දවන
ගිනියම් නිවයි
සිල් බිඳින
දෙනයන වසන්
නික්ම යනු මැන
සැණින්

ඔබ‍ට තියෙන ආදරේ කියා ගන්න බෑ
ඔබට තරම් මේ වගේ කාටවත්ම නෑ
සසර සරන තුරු ලොවේ හමහෙම ඉන්න බෑ
ඔබට දුන්නු ජීවිතේ නැවත ගන්න බෑ
කල්ප ගණන් පෙරුම් පුරා
සොයා ආවේ මා...................................//
වැටෙන වැටෙන හැම කඳුලම
උරුම මට නිසා හිඳිමි මම සදා
හීන ඇතත් හීන් සැරේ තියාගත්තේ මා.....................//
රිදෙන රිදෙන හැම මොහොතේම මටම හුරු නිසා
හිඳිමි නෙතු වසා

රොෂාන් ප්‍රනානදු