ඉපැරණි ගොළු හදවත

හිතුවක්කාරී මට විතරක් හිත දේවී
හිතුවත් දෙසිතක් කළඹා යන්නම යාවී
මෙතුවක්කල් මා හැර කොයි ගියා ද පේවී
හිතවත්කම් මඟහරින්න බෑ මට දේවී

ආලවන්ත ඇස් බැන්දුම හිරිවට්ටාවී
කෝල සිනාවට හදවත දෙපළු කරාවී
පාළු අහස් කුස මං විතරක් මොර දේවී
වාළුකා අතර පුර සඳ සැංගී යාවී

කන්ද කදිර දේවාලෙට මොණරුන් ඒවී
රණ මයුරිය කොයිද කියා මගෙන් අසාවී
පුදසුන මත පහන් සිළුව සුළඟ නිවාවී
දෙවියනි ඔබ දන්නවනම් කොහිද කියාවී

සරුවත් බොන්නට එන්නේ කවදද දම්මී
හදවත් ගොළු වූ හැටි කියලා දෙනු මැනවී
කතා පොතේ සුගත් මමයි එය ඔබ නොදනී
දැන්වත් හිත ගන්නට බැරිවෙද දමයන්ති